Kiejsi sie na szachcie opowiadało o Pusteckim. I jo też widzioł cosi małowiela.
Piyrwej musieli syncy zjechać na piyrszej szoli i już nosić drzewo do przodku. I joeh też roz zjechoł na dół. Wziónech se taki szykowne sztymple na ramie i idym. Potym żech prziszeł do gospody, a tu sie dziwóm do przodku, a tam sie kopało wyngli, zbijało sie, a żodnegoch nie widzioł, choć kary brusiły po przodku. Przidziwołech sie tymu. Było widać porozwieszane lampy i taki tartas tam był, jagby tam hawiyrze robili, a nie było tam ani żywego ducha. Strach na mie piznół, i z tej gospodych uciyk na bryndzwerk, kajech czakoł na hajerów.
Jak my potym wszyscy prziszli do przodku, było już tam po cichutku. A w te szychte byłoby tam w tym przodku o mało zabiło hajera.
* * *
Jedyn hawiyrz robił we filorze, a tam przebili do starego zowaliska na drugóm szachte. W tym zowalisku były stare kary, a na nich siedzioł taki mały synek. Tyn hawiyrz był taki odważny, że wzión tylec, sturził do tego synka i prawił:
- Na ty co tu chcesz?
A tyn synek hóp! na niego i zaczón go dusić, tak że go drudzy hawiyrze z biydóm dokludzili pod szchte. A synek fórt za nim.
* * *
Kiejsi na Obszchcie jedyn dozorca chodził na dół, a dycki sóm. A mioł mieć ze sebóm chłopa albo synka.
Jak roz sloz pofartach, tak mu Pustecki powiedzioł zaroz pod szachtóm, aż po dole sóm nie chodzi, ale ón go nie posłechnół i dali chodził sóm. Ón go zaś upóminoł, ale darymnie. Tak sie potym z Pusteckim tak dłógo mordowali na blotniach, aż go Pustecki ściepoł do szachty, a potym go w kiblu wydoł na wyrch.
Takich dziwów sie mocka kiejsi stowało.
Opowiedział Jan Konieczny z Karwiny 2.
