Jeszcze mi nie było szesnost roków, toch prziszeł do hawiyrnie jako synek forajtrować. Nakłodołech do karów ślepróm i cióngnół z upadu. Jak kiery synek słabo cióngnół, tak go śleprzi bili śwojimi szerkami.
Forajtrować żech rok forajtrowoł. Potym robiłech za ślepra, a potym za wozacza. Od osiymnostego roku dostołech sie za anszlegra.
Kiejsi nie były taki szachty, jako sóm terazy. Piyrwej były szachty budowane drzewym, a teraz sóm murowane. Jagech sie dosrtoł do roboty, to chłapcy nosili jasny chlyb na szychte, a joch nosił plafcek krupiczniok. Toch se go z tymi synkami wymiynił. Joch im doł krupiczniok, a óni mi dali bioły chlyb. Tyn chlyb żech doł mamie, bo mi ich było luto, że muszóm jeść czorny krupiczniok.
Wtedy latym chodźili jeszcze hawiyrze do roboty boso. A chodzili ze szychty zmazani, bo na szachcie kómpieli nie było. Dziepro nieskorzi, za Cingra, sie hawiyrze dospómogali kómpieli. Potym już była wygoda, bo nie musieli chodzić du dómu czorni.
Za Cingra też ludzie chcieli w dziedzinach założyć biblijoteki. Tuki
w gminie był felwarter, niejaki Hibner, i jak ludzie odewrzyli gymby
o biblijotece, to ón wrzeszczoł:
- Nie snotwiejcie jyny z biblijotekami, bo jak hawiyrze bydóm oczytani i
móndrzejszy, to bydóm chcieć krótszy robić!
Tak sie panowie boli ksiónżki.
Jak sie kiejsi robiło na dwanost godzin, to jak mioł hawiyrz szychte na dziyń, to w zimie cały tydziyń nie widzioł słóneczka, bo jak szeł rano na szychte, to jeszcze nie wyszło, a jak szeł ze szychty, to już było zóńdzóne. Joch roz w zimie robił cosi pół roku na noc w kónsku.
Opowiedział Dominik Galocz z Karwiny 2.
