Kiejsi na szlogu naprociw hotela Gwarectwa w Karwinej stoła szachta. Milka sie nazywała. Tam sie chodziło na dół po fartach, bo szachta była płytko.
Hajerzi szli naprzód kopać wyngli, a tak za dwie, za trzi godziny prziszoł śleper karować to wyngli pod szachte. Hajerzi, jak nakopali wynglo, tak se szli do chałupy, a śleper, tyn tak dłógo musioł karować, aż wywióz to wyngli pod szachte. Jak prziszła drugo parta, tak go tam jeszcze zaścigli. Musieli go wygnać od roboty, bo zaś chcieli óni robić. Nikiedy taki śleper był sóm i szesnoście godzin na dole, choć hajer już downo był dóma. Taki były kiejsi porzóndki.
Śleper to wyngli woził pod szachte. Tam byli dwa folowacze, co zaś to wyngli folowali do cubra. Ty tubry, to były taki wielki żbery na łańcuchach. Jedyn pełny szoł z dołu do góry, drugi prózny z góry na dół. Oba chodzily na rympflle. Do jednego cubra sie śmieściło wiyncej jak sześć metrów wynglo. A tym rympołym obracali sztyrzo folowacze.
Kiejsi ludzie ni mieli tela chleba, jak dzisio, Było mało piniyndzy. Toch na szychte broł suche fazole albo zimnioki, a przeważnie nie brołech nic. Hajer zarobił ryński dwacet grejcarów, folowacz zarobił osiym szustek, a jo, jako chłapiec, miołech sztyry szustki. To było sztyrycet grejcarów, a jeszcze mi z tego odcióngli trzi grejćary każdy dziyń. Hawiyrz se musioł wszystko płacić sóm: szkło do lampy jak rozbił, helmisko jak złómoł, albo łopate jak zedrzył a chcioł nowóm.
Opowiedział Antoni Hilla z Darkowa.
